Η Άνοιξη έρχεται στο Πήλιο κάπως καθυστερημένη. Κι όταν φθάσει στους πρόποδες και στις ακτές, αρχίζει να σκαρφαλώνει προς τις κορυφές σιγά-σιγά. Πολλές φορές οι τριανταφυλλιές στα χαμηλά έχουν ανθίσει ενώ τα χιόνια δεν έχουν λιώσει ακόμα στα ψηλά. Συνήθως έρχεται μέσα του Απρίλη με αρχές του Μάη. Τότε επέρχεται μια έκρηξη αναγέννησης, ένας οργασμός δημιουργίας. Δεν θα ήταν υπερβολή να λέγαμε ότι μπορεί κανείς κυριολεκτικά να παρακολουθεί τα μπουμπούκια να γίνονται ανθοί και οι ανθοί φύλλα και καρποί. Το βουνό ντύνεται πάλι στα πράσινα και στολίζεται με αμέτρητα λουλούδια.

Τα χωριά ξυπνούν από τον λήθαργο του χειμώνα. Τα σπίτια ανοίγουν διάπλατα στον αρωματισμένο αέρα και το ζωογόνο ηλιόφως. Κίνηση, δράση και ζωή παντού. Οι κάτοικοι φροντίζουν τους κήπους και τα περιβόλια τους και προετοιμάζονται για το Πάσχα, την μεγαλύτερη γιορτή της χριστιανοσύνης, την γιορτή της αναγέννησης και της ζωής. Ντόπιοι κι επισκέπτες τρώγουν και πίνουν και γλεντούν, και το βουνό δονείται και αντιλαλεί από τον χορό και το τραγούδι.

Το Πάσχα σηματοδοτεί και την έναρξη της τουριστικής περιόδου, παρά το γεγονός ότι το Πήλιο δέχεται επισκέπτες σχεδόν κάθε σαββατοκύριακο. Τέλη Απριλίου, Μάιος, Ιούνιος [μαζί με τον Σεπτέμβριο και τον Οκτώβριο] είναι η καλύτερη εποχή ειδικά για τον περιπατητικό τουρισμό. Ο καιρός είναι ιδανικός για περίπατους και πορείες μικρής, μέσης και μακράς διαρκείας. Τα λιθόκτιστα καλντερίμια και τα αμέτρητα μονοπάτια του Πηλίου αποτελούν ζωντανούς πειρασμούς που υπόσχονται άσκηση, καλή φυσική κατάσταση, υγεία. Το βουνό και η θάλασσα με τις γνωστές και τις κρυφές ομορφιές τους είναι σειρήνες ακαταμάχητες που στο κάλεσμά τους ανταποκρίνονται Έλληνες και ξένοι λάτρεις της φύσης, θιασώτες των ανοιξιάτικων διακοπών και φανατικοί πεζοπόροι, για τους οποίους το περπάτημα έχει γίνει τρόπος ζωής.